بریده‌ای از کتاب خاکسپاری دوم بانوی مرگ اثر نیما اکبرخانی

هرتزوگ قطعاً بهترین شکارچی آن روزهای سازمان بود که تا به آنجا آمار موفقیت بسیار درخشانی از خود بر جای گذاشته بود و حتی شایعاتی مبنی بر موفقیت صددرصدی وی در شکار هر کس در هر کجا او رااحاطه کرده بود از سوی دیگر اما هاله ای از حرف و حدیثهای درگوشیدر مورد بی رحمی اش نسبت به دشمنان گاهی شامل چنان روایات خشنی میشد که حتی در دوستان نیز ایجاد ترس میکرد. برای آویل راشل هرتزوگ احتمالاً بهترین بخت و نردبان ترقی بود که فقط یک بار در زندگی پیش پایش قرار گرفته بود. همین هم بود که جزء به جزء صحبتهای او را با دقت و تمرکزی مثال زدنی گوش داده و بعد از آن ساعتها فکر کرده بود تا چیزی را جا نگذارد.شکارهایشان با یک کادر ثابت هر بار رؤیت شده بودند. اشتباه ایرانی ها اینجا بود.