بریده‌ای از کتاب آیشمن در اورشلیم اثر هانا آرنت

این است که جرم نه‌فقط علیه قربانی که بلکه، در وهله‌ی نخست، علیه جامعه‌ای انجام می‌شود که قانون آن نقض شده است. مجرم را به این خاطر دستگیر می‌کنند و به پیشگاه عدالت می‌آورند که عمل او کلیت جامعه را آزرده و جدا به خطر انداخته است، و نه به این خاطر که (مانند دعاوی مدنی) خسارتی به افراد وارد شده و آن‌ها مستحق ترمیم و جبران خسارت‌‌اند. جبران خسارتی که در پرونده‌های کیفری به آن‌ها پرداخته می‌شود ماهیت کاملا متفاوتی دارد؛ اینجا پیکره‌ی خود جامعه نیازمند ((ترمیم)) است، و نظم کلی عمومی است که از مدار خود خارج شده و باید به وضع قبل برگردد. به عبارت دیگر، قانون تقدم می‌یابد، نه شاکی.