بریده‌ای از کتاب چرا خوشبخت باشی، وقتی می تونی معمولی باشی؟ اثر جنت وینترسن

به ادبیات داستانی و قدرت قصه ها باور دارم چون راهی است برای حرف زدن از زبان دیگران، ساکت نمی مانیم. همه ما، دچار ضربه روحی شدید که شده باشیم، تردید می کنیم, به تته پته می افتیم؛ حین حرف زدن مدام مکث می کنیم. حرفمان تو گلویمان گیر می کند . اما به کمک کلام دیگران می توانیم دوباره حرف بزنیم. می توانیم به شعر پناه ببریم . می توانیم کتابی باز کنیم. یک نفر آنجاست که غرق واژه ها شده و هوایمان را دارد .