بریده‌ای از کتاب بادها اثر ماریو بارگاس یوسا

مشاجره من با اوسوریو وقتی شروع شد که از تأثیر آن شام با حضور هولوگرامهای سه بعدی سخن گفتم. شاد و سرخوش حرفم را قطع کرد، گویی من را حین انجام کاری بسیار شنیع غافلگیر کرده باشد گفت: «حالا بهم بگو این چیزی که دیدیم هنر بود یا نبود؟» پاسخ دادم که نیست، فقط کارستانی چشمگیر از عرصه فناوری است. پاسخ داد: «خُب، این همان چیزی است که هنر در تمام دوران حیاتش بوده است، شاهکاری تکنولوژیک. هنر روزگار ما نیز دارای چنین خصلتی است.» بحثی بود که چند ساعت طول کشید و در آن من از پذیرش دیدگاهش - که هنرمندان واقعی روزگار ما مهندسان الکترونیک برنامه نویسان کامپیوتر متخصصان حرفه ای صدا و تصویر و کارکشته‌های فضای مجازی هستند-سر باز زدم.