بریده‌ای از کتاب رب لوبیای شیرین اثر سوکگاوا دورین

چیزی فهمیدم. اینکه مهم نیست چقدر ببازیم یا زندگی چقدر با ما نامهربان باشد، واقعیت این است که ما هنوز انسانیم تنها کاری که از دستمان بر می آید، این است که به زندگی ادامه دهیم حتی اگر اعضای بدنمان را از دست بدهیم.