بریده‌ای از کتاب ایران بین دو انقلاب اثر یرواند آبراهامیان

رضاشاه در زمان کناره گیری از سلطنت، سرمایه‌ای در حدود ۳۰۰۰۰۰۰ پوند و بیش از ۳۰۰۰۰۰۰ اکر زمین به ارث گذاشت. این زمین ها که در استان حاصل‌خیز مازندران واقع شده بود از طریق مصادره مستقیم، فروش های اجباری و طرح ادعا های مشکوک مبنی بر تعلق زمین ها به املاک سلطنتی که در سده گذشته مرسوم نبود، به دست آمده بود. سفارت انگلیس گزارش می‌دهد که شاه با ((علاقه شدیدی)) که به ثروت اندوزی داشت، زمین یک زمین دارِ عمده را به بهانه توطئه علیه دولت مصادره می‌کرد، روستاهای فرد دیگری را به دلیل بی‌توجهی به منافع ملی ضبط می‌نمود و با منحرف کردن آب های کشاورزی شماری از روستاییان را ورشکست می‌کرد. این ثروت، هزینه تاسیس هتل ها، کازینو ها، کاخ ها، شرکت ها، موسسات خیریه و بنگاه های سلطنتی را تامین کرد و به افزایش مشاغل، حقوق، مستمری ها و جیره خوار های دربار انجامید. بدین ترتیب، دربار به مجتمع نظامی_زمین دار ثروتمندی تبدیل شد که برای افراد مشتاق خدمت به خاندان پهلوی، مقامات و مساعدت های سودآور و آینده‌ای روشن فراهم می‌کرد.