بریده‌ای از کتاب فاطمه، فاطمه است اثر علی شریعتی

گریه‌ای که تعهد و آگاهی و شناخت محبوب یا فهمیدن و حس کردن ایمان را به همراه نداشته باشد، کاری است که فقط برای شست و شوی چشم از گرد و غبار خیابان به کار می‌آید . فراموش نکنیم که یکی از نخستین کسانی که بر سر گذشت حسین بزرگ گریستند، عمر سعد بود و نخستین کسی که بر این‌گونه 《 گریه بر حسین 》 ملامت کرد، شخص زینب بزرگ!