بریده‌ای از کتاب درد که کسی را نمی کشد: پنج جستار درباره ی گم شده های خلوت و شلوغی اثر جاناتان فرانزن
5 روز پیش
صفحۀ 109
نوشتن نوعی آزادی شخصی است. ما را از هویت انبوه‌سازی که اطرافمان میبینیم می‌رهاند. آخر سر اینکه، نویسنده‌ها برای این نمی‌نویسند که قهرمانان قانون‌شکن نوعی فرهنگ زیرزمینی و ممنوعه باشند بلکه در اصل می‌نویسند تا خودشان جان سالم به در ببرند، هر کسی می‌نویسد تا خودش را نجات دهد.
نوشتن نوعی آزادی شخصی است. ما را از هویت انبوه‌سازی که اطرافمان میبینیم می‌رهاند. آخر سر اینکه، نویسنده‌ها برای این نمی‌نویسند که قهرمانان قانون‌شکن نوعی فرهنگ زیرزمینی و ممنوعه باشند بلکه در اصل می‌نویسند تا خودشان جان سالم به در ببرند، هر کسی می‌نویسد تا خودش را نجات دهد.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.