هر چند بارم  بخوای بخونی، بازم تازه و شیرینه...
      

        میخواستم ببینم سروش صحت چطور می‌نویسه!
چی تو ذهنشه که استعداد هنرمندانی رو که باهاشون کار می‌کنه رو کشف می‌کنه... اصلا این سروش صحت چی داره و چی کار کرده که از بچگی تیتراژ آخر فیلمای خوب  همش اسمشون بود، فیلمم فیلم محبوب خونوادگی از اب درمیومد.
اگه توضیحات مربوط به خود کتاب و اینکه این مجموعه داستان چطور به چاپ رسیده رو نمیخوندم، آخرش متوجه نمی‌شدم که واقعیه یا ساخته‌ی ذهن نویسنده.
بهرحال بنظرم سروش صحت آدم لارجیست!

      

        قطعا نویسنده این کتاب، آدم جسوریه!
یادم نمیاد چرا این کتاب رو برای خوندن انتخاب کردم، استادیار معرفی کرده بود یا اسم و جلدش منو به سمتش کشوند؛ اما یادمه که چقد سر جملات مکث میکردم و از اول میخوندمش. احساس میکردم با یکبار خوندن حجم دردی که کشیده رو نمی‌فهمم... روحم خط خطی شد.
      

        گزینه‌های زیادی روی میز داشتم؛ اشک ریختم، ذوق کردم، هیجان زده شدم و حتی خندیدم...
کتاب جالبی بود. لحظات نفس‌گیر را با پدران تجربه کردم. پدرم را درک کردم و علاقه‌ام به او چندان شد. شخصیت عاطفی مردان و پدران را برایم قابل تصور کرد. پدر هم دغدغه‌های خودش را برای فرزند دارد، اما افشا نمیکند و ناشناخته باقی می‌ماند.
      

        هرگز فکر نمی‌کردم یک مسافر دچار این رنج‌ها و بلایا شود. 
مهربانی و عطوفت قلب نویسنده در طول خوانش کتاب پیدا بود. عشق ماه طاووس به آقای باباخانی و زیبایی ماه طاووس در نگاه ایشان چیزیست کم نظیر.
آقای باباخانی! چقدر صبور بودید و استقامت به خرج دادید. اشک مرا در آورد:)
این کتاب و این روایت دید مرا نسبت به مسافرین تغییر داد. 
گاه با جمله‌ای ساعت‌ها درونم خلوت میکردم. جامعه و ما به شما مسافرین بد کردیم و این نابخشودنی است...
      

        صفحه اول کتاب نوشته شده: