بریده‌ای از کتاب برگزیدگان اثر ورونیکا راث

از دسته‌ی سوم واقعاً بیزار بود؛ یعنی آن‌هایی که از سیاهی طرفداری می‌کردند. حضور آنها در منطقه تخلیه شده از حضور دو دسته‌ی دیگر خیلی بدتر و چندش آورتر بود. آنها خلاف دو دسته‌ی دیگر نه لباس‌های عجیب و غریب می‌پوشیدند و نه رفتار عجیبی داشتند؛ حتی ممکن بود بارها در خیابان از کنارشان عبور کنی و هیچ چیز مشکوکی حس نکنی. آن‌ها که بیشتر مرد بودند، مانند آدم‌های معمولی بیشتر اوقات بلوز سفید و شلوار جین می‌پوشیدند و بسیار عادی رفتار می‌کردند اما در خفا وبسایت‌هایی را مدیریت می‌کردند که به مردم توضیح می‌داد شبکه‌های اطلاع رسانی نتوانستند سیاهی را به درستی به مردم معرفی کنند. آنها اعتقاد داشتند که هدف سیاهی فقط ایجاد تعادل و کنترل جمعیت زمین به نفع محیط زیست بوده است تا انسان‌ها بیشتر از این منابع زمین را نابود نکنند. آنها همچنین می‌گفتند که سیاهی قصد داشت نژادهای ناپاک را از روی قاره‌ی آمریکای شمالی پاک کند بنابراین اکثر نژاد پرست‌ها طرفدارش بودند. بدتر از همه اینکه آنها با همه‌ی وجود می‌خواستند او دوباره برگردد و به قدرت برسد. انگار نه انگار که اگر الان بر سر قدرت بود شاید خود آنها زنده نبودند تا این طور برایش تبلیغ کنند.