بریده‌ای از کتاب رستاخیز اثر لی یف نیکالایویچ تولستوی

اما آدم ها، این بزرگان و سالمندان خردمند همچنان در کار فریفتن خود و آزار دیگران بودند . آنها این بامداد و بهار و جلال دنیای خدا را نعمتی بزرگ و مقدس نمی شمردند. معتبر و مقدس برای آنها تدابیری بود که خود می اندیشیدند تا بر همنوعانشان چیره شوند