بریده‌ای از کتاب مرگ ایوان ایلیچ اثر لی یف نیکالایویچ تولستوی

تلخ ترین رنج ایوان ایلیچ آن بود که هیچ کس آن جور که او می‌خواست غم او را نمی‌خورد. او گاهی بعد از رنجی طولانی بیش از همه چیز دلش میخواست که( اگر چه از اقرار به این معنا شرم داشت) کسی برایش مثل طفل بیماری غم خواری کند.