بریده‌ای از کتاب بینوایان اثر ویکتور هوگو

سال به سال، روح او آرام آرام ، اما به طرزی اجتناب ناپذیر، بیش از پیش خشکیده بود. دل که بخشکد، چشم نیز می‌خشکد. هنگام خروج از زندان، نوزده سال بود که اشکی نریخته بود.