بریده‌ای از کتاب سقای آب و ادب اثر سیدمهدی شجاعی

حساب عباس امّا از حساب عالم و آدم جداست. عباس، دست پرورده منحصر به فرد خداست. عباس کسی است که پای اهل زمین را به آسمان باز میکند. عباس کسی است که دست خاک را به افلاک می‌رساند. گویی که خدا در تخمیر طینت عباس، خلقتی بدیع را از نظر گذرانده ،است، اتفاق تازه ای را اراده کرده است و طرحی نو در انداخته است. گویی که در خلقت عباس، خدا از افق «فتبارک‌الله» خویش هم فراتر رفته است و عباس را چون نشان افتخاری بر سینه «احسن الخالقین» خویش آویخته است.