بریدۀ کتاب

هیچ‌کدام‌شان برای حقوق و مزایا نیامده بودند. کسی را هم که به‌اجبار نیاورده بودند؛ چرا که موشکی تنها جایی بود که در بدنه‌اش سرباز نداشت. همهٔ کارها را خودشان کرده بودند. با وجود کمبود امکانات و آماده‌باش‌های طولانی و مرخصی‌نرفتن‌ها صبر کرده بودند. از دشمن شرارت دیده بودند و از دوست خیانت. اما باز هم ناامید نشده و خواسته بودند که روی پای خودشان بایستند. هرچه در توانشان بود و شاید بیشتر از آن هم تلاش کرده بودند. با این حال کار خودشان را ناچیز می‌دیدند و از خودشان ناراضی بودند.