بریدۀ کتاب

هنگامی که قوه های ما به خوراکی نیاز پیدا می کنند که بدست نمی آورند، هنگامی که اراده ما طالب راهی می شوند که ما نمی توانیم در پیش بگیریم، نیازی نیست گرسنگی بکشیم یا ناامیدانه از حرکا بایستیم. باید خوراک دیگری برای ذهنمان بجوئیم، خوراکی به نیرومندی همان خوراک ممنوعی که فکرمان میخواست بچشد. شاید حتی پاک تر و خالصتر. باید راهی پیش پای خطر جوی خود بگذاریم به همان مستقیمی و فراخی راهی که تقدیر بر ما بسته است، حتی اگر دشوارتر و ناهموارتر باشد.