بریده‌ای از کتاب سیره تربیتی پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) اثر محمد داودی

ليكونا در این زمینه[تربیت اخلاقی] می گوید: واقعاً ما را چه می شود؟ نوزادان در آشغال دانی، یک و نیم میلیون سقط جنین در هر سال، افزایش مداوم سوء استفاده های جنسی و بدنی از کودکان، در فقر به سر بردن یک چهارم کودکان، نسل های آینده ی ما در پنجاه یا صد سال بعد این امور را چگونه خواهند دید؟... نظرسنجی ها خواهند دید؟ ... نظر سنجی ها یکی پس از دیگری نشان می دهد که بخش عمده ای از مردم آمریکا به این نتیجه رسیده اند که این کشور دچار انحطاط معنوی و اخلاقی شده است. این درک و حس رو به رشد وجود دارد که مدارس، خانواده ها، کلیساها همۀ انجمن ها و گروه ها_آنهایی که در طول تاریخ مسئول انتقال میراث اخلاقی به جوانان بوده اند_ باید جمع شوند و به صورت مشترک، منش اخلاقی کودکان و بالأخره فرهنگ ما را ارتقا دهند. مدارس دوباره متوجه شده اند که می توانند کارهای زیادی در زمینۀ پرورشِ منش خوب انجام دهند. آن ها می توانند این کار را به این صورت شروع کنند که پرورش منش را بالاترین اولویت خود قرار دهند؛ زیرا این هدف زیربنای بقیه کارهای مدرسه است.(Lichona, 1997, p.1)