امام علی (ع) در نامه ای به فرزندش امام حسن(ع)... : قلب و جان جوان چون زمین ناکاشته است‌؛ هر بذری را که در آن افکنده شود می پذیرد‌‌‌؛ از این‌رو به ادب آموختنت پرداختم، پیش از آنکه قلب و جانت سخت شود و ذهنت مشغول گردد.

مردی خدمت امام صادق(ع) رسید و عرض کرد: ای پسر رسول خدا(ص) ، مرا به چیستی خداوند متعال راهنمایی کن که مجادله کنندگان با من بسیار مجادله می کنند و مرا سرگردان کرده اند. امام(ع) فرمود: ای بنده ی خدا، آیا تاکنون سوار کشتی شده ای؟ گفت: آری. فرمود: آیا کشتی ات در هم شکسته؟ به گونه ای که نه کشتی ای بتواند تو را نجات دهد و نه شنا کردن تو را سودی داشته باشد؟ گفت: آری. فرمود: آیا در آن هنگام قلب تو گواهی داد که چیزی وجود دارد که می تواند تو را از آن ورطه نجات دهد؟ گفت: آری. امام(ع) فرمود: آن همان خداوندی است که می تواند تو را در جایی که هیچ نجات دهنده ای نیست، نجات دهد و در جایی که هیچ یاوری نیست، یاری کند.

علی در هر حال با حق است و حق با علی است و از هم جدا نمی شوند، تا در کنار حوض کوثر نزد من آیند.[پیامبر(ص)]

این قرآن به راهی که استوارترین راه هاست هدایت می کند. (سوره ی اسراء، آيه ی 9)