بریده‌ای از کتاب درمان شوپنهاور اثر اروین دی. یالوم

نظرشما درباره این موضوع که برای بهبود و کیفیت زندگی  باید مداوم به دنبال یادگیری بود و پذیرای تغییر باشیم رو کاملا قبول دارم،اما پاراگراف بالا درواقع پیامی ست به فردی که به مرگ نزدیک تر از زندیگیه، و مدام درگیر این موضوعه که باقی عمرش رو چطور بگذرونه و آیا حتی آنچه را که زیسته خوب پشت سر گذاشته یا نه،نیچه این مفهوم رو بهش میرسونه که اگر عمر گذشته ات رو طوری گذراندی که سودمند بوده و پشیمانی و حسرتی در اون برای خودت به جا نگذاشتی ،می توانی آن زندگی را بارها و بارها تکرار کنی... 

بله 
از این دیدگاه کاملا موافقم.
@_sheyda_