بریدۀ کتاب

در جامعه‌های سازمان‌یافته ضرورت دارد که تقسیم کار بیش از پیش به این ایده‌آل یعنی خودجوشی‌ای که تشریح شد، نزدیک شود. کوشش این جوامع برای محو تساوی‌های خارجی تا حد ممکن، تنها بخاطر زیبا بودن این اقدام نیست، بلکه از آن روست که هستی این جوامع در بند همین مسأله است. این جوامع قادر به حفظ خود نیستند، مگر آنکه تمامی اعضای تشکیل‌دهنده‌اش همبسته باشند و همبستگی هم فقط به این شرط امکان دارد. پس می‌توان پیش‌بینی کرد که هرقدر تیپ سازمان‌یافته توسعه بیابد، عدالت مورد نظر کامل‌تر خواهد شد، ولی با وجود اهمیت ترقیات متحقق در این جهت، بازهم تصویری که این ترقیات از پیشرفت‌های آینده عرضه می‌کنند، رنگ پریده است.