بریده‌ای از کتاب نازنین اثر فیودور داستایفسکی

آدم ها وقتی سر به شورش برمیدارند.جوری حد و مرزها را میشکنند که حتی نمی توانی رفتارشان را باور کنی؛به هیچ وجه با عقل جور درنمی‌آید.اما آدمی که به فسق و فجور عادت دارد،برعکس،همیشه سعی میکند کارش را عادی تر و پیش پا افتاده تر جلو بدهد.ممکن است عملش صد برابر بدتر از آن آدم محجوب باشد ،اما ظاهرش را با نزاکت و شایسته نگه می دارد و حتی انگار داعیه ی برتری هم بر شما دارد