نه هر چیزی که سبب می‌شود احساس بهتری کنیم خوب است، و نه هر چیزی که ما را می‌آزارد بد است.

نیچه به شدت مبارزه کرد تا خوشبخت شود؛ ولی هرگاه شکست خورد، مخالف چیزی نشد که زمانی به آن مشتاق بود. او به چیزی متعهد ماند که به نظرش مهمترین ویژگی انسان شریف بود: اینکه کسی باشد که «هرگز انکار نمی‌کند».

ما نباید از سختی‌های خود احساس شرمندگی کنیم؛ بلکه باید از این امر شرمنده شویم که نتوانسته‌ایم چیزهای زیبایی از آنها برویانیم.

در فاصله میان شکست اولیه و موفقیت‌های بعدی، در شکاف میان کسی که می‌خواهیم باشیم و کسی که در حال حاضر هستیم، حتماً درد، اضطراب، حسد و تحقیر وجود دارد. ما رنج می‌کشیم زیرا نمی‌توانیم مولفه‌های رضایت خاطر را به طور خودجوش کسب کنیم.

نیچه: لذت و رنج چنان به هم وابسته‌اند که اگر کسی قصد حداکثر بهره‌مندی از لذت را داشته باشد ناگزیر است بیشترین مقدار ممکن از رنج را بچشد...