هری: می خواستی چیکاره بشی؟ دراکو: کوییدچ. اما به حد کافی خوب نبودم. بیشتر دوست داشتم شاد باشم.

هری. از اخرین باری که زخمت درد گرفته چقدر گذشته؟ هری رویش را به سمت جینی بر می گرداند، قیافه اش گویای همه چیز است. بیست ودوسال.

ماادما خیلی نازک نارنجی شدیم وبه نظرم همین روزها، اگه دلمون نخواد لازم نیست حتی پامون رو هم از خونه بیرون بندازیم.

شازده کوچولو دوباره بحث را از سر گرفت:«اینجا توی بیابون ادم احساس تنهایی می کنه•» مارگفت:«بین ادم هاهم احساس تنهایی می کنی •»

نمی دانستم چطور باید خودم را به اش برسانم یابه اش بپیوندم... چه دیار اسرارامیزی است دیار اشک!