منش پاکِ کورش، آزاد خواهی یعقوب، شرافت کاوه همه در هم می جوشید و با جریانی سریع توی روحش لبپر می زد.

فکر ها خودشان می آیند، می چسبند. سمج اند. ملاحظه هیچکس را نمی کنند .می آیند ،جا می کنند ، می چسبند و قایم می شوند و همین که تو خواستی به چیزی فکر کنی ، انها هم خودشان را قاطی می کنند . مثل ریسمان به دست و پایت می پیچند. چه سمج! چه سمج! تف!

گویی انسان برای جستن و یافتن، ابداع و ایجاد آفریده شده است و تنها هنگامی خستگی به منفذهای زیر پوست و لای رگهایش راه پیدا می کند که خود را ساکن بیابد.

اما مگر این شب تا کی می خواست طول بکشد ؟تا قیامت؟ نه آخرش تمام می شد . باید تمام می شد .

واقعا که عاام پیچیده ای داریم . فکر می کنم به اندازه ی تعداد آدم ها فلسفه ی زندگی وجود داشته باشه. یعنی چیزی نزدیک به شش میلیارد فلسفه زندگی !