بریده‌ای از کتاب کارنامه سپنج (2جلدی) اثر محمود دولت آبادی

فکر ها خودشان می آیند، می چسبند. سمج اند. ملاحظه هیچکس را نمی کنند .می آیند ،جا می کنند ، می چسبند و قایم می شوند و همین که تو خواستی به چیزی فکر کنی ، انها هم خودشان را قاطی می کنند . مثل ریسمان به دست و پایت می پیچند. چه سمج! چه سمج! تف!