در زمانه ای زندگی می کنیم که حتی دوست داشتن، جرئت می خواهد. خواندن این کتاب کمک می کند از ترسمان کم کنیم و دوست داشتن را تمرین کنیم. جوری که از حاشیه زندگی وارد متن شود. جوری که بشود مانند نفس کشیدن. مانند هوایی که نفس می کشیم. همان قدر ساده و همان قدر حیاتی. نثر کتاب هم خیلی صمیمی و روان است و می شود به راحتی با آن ارتباط برقرار کرد. برای زندگی پرپیچ و خم این روزها، خواندن چنین کتابی، مانند یک توقف کوتاه برای دیدن یک چشم انداز زیباست. حیف است خودمان را از آن محروم کنیم. 
      

        به نظرم معمولی ترین اثر امیرخانی بود. حجم زیاد و ریتم کندی داشت. می توانست خیلی کوتاه تر و جذابتر باشد. انتظارم خیلی بیشتر بود.