کتاب هیجان انگیزی بود حتی برای من بزرگسال. داستانی پر از معماهایی که باید حل میشدن.
        

          اگه می‌خواید بعد از خوندن کتاب افسرده بشید، خب پیشنهاد خوبیه!
جلد اول کتاب‌بازها رو حداقل پنج‌شیش سال پیش خوندم.
تو اون سن معمولاً خیلی کتاب می‌خوندم ولی سرسری تمومش می‌کردم و الان حتی سیر داستانیشون هم یادم نیست. اما سه جلد کتاب‌بازها جز اون دسته کتاب‌هایی بودن که هنوز ریزبه‌ریز جزئیاتشون رو یادمه. یادمه بعد از تموم کردنشون چند ساعت توی اینترنت گشتم بلکه طرح واقعی داستان رو پیدا کنم و بتونم عضوش بشم. تا چندین روز دپرس بودم و اعصابم خرد بود که چرا چنین چیزی واقعیت نداره.
در کل شاید بتونم بگم در کنار کتاب «هوشمندان سیارهٔ اوراک» بهترین کتاب‌های دوران کودکی من بودن و بهترین دنیایی که توش زندگی کردم و دلم نمی‌خواست برگردم به دنیای خودم :)
و الان اگه بخوام به یه نوجوون ۱۰-۱۲ ساله کتاب معرفی کنم، قطعاً همین دوتا کتابه.
        

          کتاب بازها از آن کتاب هایی است که وقتی خواننده (خصوصا کتاب خوارها!) وقتی آن را می خوانند با خود میگویند: کاش واقعی بود!
وقتی کتاب باز ها را خواندم سریعا موبایل را به امید اینکه انتشارات پرتقال مسابقه ای شبیه مسابقه درون کتاب را داشته باشد برداشتم، آخر کتاب هایی مانند پاستیل های بنفش یا چند کتاب دیگر مسابقه داشتند اما... اما کتاب باز ها جزو این دسته نبود... به امید اینکه روزی جزو کتاب باز ها شویم!
        

          خواندن این کتاب  که روح نوجوانم رو بیدار کرده بود و مرا غرق داستان و هیجانش می کرد نعمتی بود در این مدت اخیر.
ذهنم غرق داستان و تصور آن می شد و از افکار مار پیچ ذهنم خبری نبود.
برایم لذت بخش و دوست داشتنی بود.