تنها کاری که تونستم بکنم گریه بود...
      

        خیلی کتاب خفنی بود. یه روزه تمومش کردم.با اینکه قلم فریدا مک فادن رو میشناختم و میدونستم گمراهم میکنه ولی باز نتونستم به درستی قاتل رو تشخیص بدم.دیوانه کننده بود و در طول کتاب به یک کتابخون روانی تبدیل شدم:)
      

        فکر کنم اگه برای مشکلات خودمم اینقد گریه می کردم و ناراحت میشدم زندگیم الان بهتر بود
      

        بنظرم خیلی طولانی و پیچ در پیچ بود ولی درکل بد نبود و آخرش دهنت از تعجب باز می موند.
      

        خیلی دوسش داشتم تینیجری بود و داستان جالبی داشت
      

        کتاب خییییلی زیبایی بود و قلبم رو اکلیلی کرد:)
      

        کتاب خیلی زیبایی بود.ازش لذت بردم.در طول خوندنش انگار داشتم یکی از کارتونای دیزنی رو تماشا میکردم.