سکوتی که دیر شکست
غروری که جا خشک کرده بود
 توهم های تمام نشدنی
جنگ افکار ضد و نقیض
راه رفتن و  راه رفتن و  راه رفتن 
دو لخته خون 
تمثال مریم مقدس هاج و واج مانده 
جنازه ای نازنین و معصوم 
کفش های کوچک آن جنازه نازنین 
و جای پایی که دیگر بوسیده نخواهد شد
دیر شد.... فقط 5 دقیقه؟؟؟ نه بلکه  به اندازه همه ی زمان هایی که از عشق حرفی زده نشد... 

_در افکارم هر روز در آغوشمی و می بوسمت!!!! 
+عجب افکار عاشقانه ای!!!

        

          شاید دومین تجربه‌ی من از خوندن آثار داستایوفسکی
برام گیج کننده بود اما آخرای داستان احساسات ضد و نقیض آقای  داستان ملموس تر شد 
اولین کتابیه که برای شروع فعالیت این‌جا تصمیم به خوندنش گرفته بودم و همین جرقه ای برای علاقه‌ی من به قلم و آثار داستایوفسکی شد
داستان سراسر حس های متفاوت با بیان اول شخص مفرد از زبان مردی که با جنازه‌ی همسرش روبه‌رو شده و حالا داره خاطرات رو مرور می‌کنه  
        

          بخونید و از ته دلتون بخندید...

        

          ۲۵ آذر۱۴۰۳
ساعت یه ربع مونده به ۲ بامداد
 فکر کنم بهترین زمان برای خوندن کتاب، وقتی هست که بیمارید از من گفتن خصوصا وقتی شب باشه و خوابت نبره😄💁🏻‍♀️
دومین کتاب از پرفروش های مجازی نمایشگاه کتاب امسال رو به خودش اختصاص داد،و به خاطر آوازش تو بستر دنیای مجازی ترغیب کنند بود برای خوندن
کتاب به صورت نوشته ای یک پارچه جلو نمیره بلکه نکاتی رو در مورد موضوعی که تیتروار نوشته شده بیان میکنه.
که این نکات  انگار خلاصه شده نتیجه گیری هایی هست که نویسنده  طی  تحقیقات بالینش بهشون برخورد کرده  و به صورت یک کتاب پژوهشی یا تحقیقاتی هم نیست.نویسنده از حِرفش استفاده کرده و جملاتی کوتاه و ساده و روان رو با فن بیان جذاب در قالب نوشته های که من بهشون میگم برش های ذهنی نویسنده روی کاغذ ریخته و برای مخاطبینش بیان کرده
به نظرم چند ویژگی تو دیده شدن کتاب نقش داشته یکیش قلم خود خانم مقیمی  دومیش سادگی بیان مطالب،سومیش کم گویی تو بیان هر مطلب این اون چیزی بود که به ذهن من تو مطالعه  کتاب خورد. و جالبه بدونید   واقع بینانه بودن برخی مطالب باعث می‌شد من گارد دفاعیم رو در مقابل اون موضوعی که در درونم خودم وجود داشت داشته باشم هنوز،چون انگار کتاب داشت باهات درد و دل میکرد و میگفت ببین منم همینم اگر تو هم همین درد رو داری منم دارمش .خلاصه که برای خوندنش نیاز به تحلیل خاصی نیست،برید بخونیدش 😅
        

          الان که دارم درباره کتاب می‌نویسم، برق رفته‌ است و حدود 45 دقیقه می‌شود که غرق خواندن صفحات پایانی کتاب منصور ضابطیان بوده‌ام. شاید سفرنامه برای خیلی از آدم‌ها که ایده‌آل‌گرا هستند یا دوست دارند وقتشان را صرف خواندن کتب علمی، سیاسی، مذهبی و... کنند، جالب نباشد اما ضابطیان آنقدر صمیمی می‌نویسد که احساس می‌کنی با یک رفیق دو سه ساعتی وقت‌گذراندن هم ایده بدی نمی‌تواند باشد و با او همراه می‌شوی.
من از ضابطیان دو کتاب خوانده‌ام (سباستین - استامبولی) که هر دو برایم بخاطر مقصد مسافر جذاب بودند. سباستین درباره کوبا بود و استامبولی درباره ترکیه و بیشتر شهر استانبول. در مورد کوبا هیچ نمی‌دانستم و فقط تشنه بودم تا کسی برایم کمی از آن تعریف کند اما درباره ترکیه قضیه فرق می‌کرد. مدتهاست که به شکل عجیبی نمی‌توانم در برابر دیدن فیلم و سریال‌های ترکی مقاومت کنم هر چند که دوستان سریال‌بینم تا این موضوع را می‌فهمند شکوه می‌کنند که مگر آدم سریال‌های مثلا نت فلیکس رو ول می‌کنه بره بشینه سریال ترکی ببینه؟! این جمله‌ها را قبلا درباره علاقه‌ام به سینمای هند و بالییود هم با تمسخر بیشتر شنیده‌ام. خب این هم خاصیت بد هنر است که عده‌ای از هنردوستان را از انعطاف می‌اندازد و حاضر نیستند چیزی غیر از هنر را ببینند. بنظر شما قاب دوربین در یک فیلم اهمیت بیشتری دارد یا آنچه از جنس محتوا و فرهنگ یک ملت به شما ارائه می‌کند؟ خودم هم نمی‌دانم شاید جفتش اگر کنار هم بود بهتر می‌شد.
بگذریم برای من مهم بود که ضابطیان استانبول سریال‌های مورد علاقه‌ام را تعریف می‌کند یا تحریف. اما بی انصافی است اگر نگویم که نه تنها با سریال‌هایم تطابق داشت بلکه فراتر هم رفته بود و چیزهایی را از ترکیه نشانم داد که در سریال‌ها نمی‌توان یافت.
من همیشه فرهنگ مافیایی ترکیه را دوست داشتم و سریال‌هایش را دنبال کردم شاید هم از بیرون جذاب باشد و اگر در استانبول با آنها روبه‌رو شوی فرار را بر قرار ترجیح دهی.
اول‌بار سریال معروف Çukur یا همان گودال را دیدم و بعد از آن چند ماهی به دنبال سریالی بودم که به همان اندازه مرا مجذوب خویش کند تا آنکه به طور اتفاقی به این سریال برخوردم Eşkıya Dünyaya Hükümdar Olmaz یا همان راهزنان بر دنیا حکومت نمی‌کنند. جالب است بدانید که قسمت این سریال‌ها به زبان اصلی و نه دوبله چیزی قریب به ۲ ساعت و ۳۰ دقیقه هستند و تقریبا دیدن ۳ قسمت برابری می‌کند با دیدن یک فصل از سریال مثلا breaking bad. اما آیا این باعث می‌شود تا تسلیم شوم؟ خیر. آیا سبب می‌شود تا بین راه از سریال خسته شوم؟ خیر. آیا موضوع سریال کلیشه‌ای است و می‌توانم ادامه را حدس بزنم؟ بله. و باز هم می‌بینم و غرق می‌شوم.😁
خیلی حرف زدم مرا عفو کنید بخاطر هیجانی که نسبت به ترکیه و فرهنگ و زبانش دارم و از ضابطیان هم ممنونم بخاطر سفری که به ترکیه داشتیم و حال مرا خوب کرد.
        

          فکر میکنم چند ماهی هست که در دست دارمش .با بی حوصله گی تمام خواندمش ولی از کاردبری بودن کتاب کم نمی شود. بعضی فصول واقعا مهم و کار آمد هستند .🙂بی حوصله گی من فک کنم بخاطر غرق شدن در مجموعه ها و رمان هاست 
        

          بنظرم این کتاب عالیییی بود.کلا نمی‌دونم با چه کلمه ای توصیفش کنم.
و یکی از دلایل اینکه خوندمش نویسندش بود🥲واقعا فریدا مک‌فادن  شاهکار می‌نویسه.
نثر روونی داشت و من توی یک روز و نیم خوندمش چون خواننده دوست داره ببینه تهش چی میشه.
و این یکی از کتاب های جنایی ای هست که قطعا به همه پیشنهادش میکنم🩵
        

          میشه گفت من با این کتاب زندگی کردم.
با هر صفحه‌ش احساس کردم؛درک کردم.
کلمات نمیتونن زیباییش رو توصیف کنن.