هنجارهای فرهنگی و اجتماعی نهفته در شبکه‌های ارتباطی ما سبب مقاومتی مصرانه در برابر تغییر است. داستان تغییر این است که چگونه افرادی که بیش از همه به راهکارهای جدید نیاز دارند، بیشتر اوقات در برابر آن مقاومت می‌کنند. اگر محصولات و ایده‌های جدید بخواهند باورها و هنجارهای تثبیت‌شده اجتماعی را تهدید کند، به راحتی پذیرفته نمی‌شود.

ستاره‌های اجتماعی هرچند ارتباطات گسترده‌ای دارند، آخرین گام در فرآیند تغییرند.

در دهه ۷۰ میلادی، جامعه‌شناسان به حقیقت تازه‌ای در زمینه‌ی انتشار اطلاعات دست یافتند. این انقلاب فکری بعدها به دانش شبکه‌ها مشهور شد. مهم‌ترین نکته این بود: ستاره‌های اجتماعی که ارتباطات گسترده‌ای دارند، دلیل انتشار اطلاعات نیستند، بلکه مخاطبان این ستاره‌ها و مخاطبانِ آن مخاطبان و مخاطبانِ آن‌ها انتشاردهندگان اطلاعات‌اند و این زنجیره‌ی مخاطبِ مخاطب تا حاشیه‌ای‌ترین مخاطبان ادامه دارد و الگوی هندسی عظیمی را شکل می‌دهد که زیربنای جوامع است.

در شبکه‌های ارتباطی، افراد حاشیه‌نشین «تاثیرات متقابل» کمتری از اطرافیان خود می‌پذیرند؛ از این رو، همان چند پذیرنده‌ی معدود اولیه یک نوآوری، بیشترین درصد مخاطبان شبکه اجتماعی آنها را تشکیل می‌دهند. تغییرات اجتماعی اینگونه شتاب می‌گیرد. هنگامی که یک نوآوری از بخش حاشیه‌ای شبکه شروع به گسترش می‌کند و آنقدر رایج می‌شود که حتی اینفلوئنسرها را هم که با افراد زیادی در ارتباطند به توجه وامی‌دارد.

هر چه آدم‌ها با افراد بیشتری در ارتباط باشند، سخت‌تر می‌توان مجابشان کرد فکر یا رفتاری جدید معقول است. ذهنیت آنها زمانی تغییر می‌کند که تعداد زیادی از مخاطبانشان به آن فکر یا رفتار روی بیاورند.