بهترین نوع نوشتار همیشه گونه‌ای روان‌زخم را برجسته می‌کند، خواه تجربهٔ یک شادی(حتی لذت هم می‌تواند روان‌زخم باشد) و خواه تجربهٔ جراحتی جسمی یا فقدانی روان‌شناختی. احتمالا نوشتن از چیزی که به‌دلیل روان‌زخم بودنش نمی‌شود به‌آسانی روی کاغذ بیاید می‌تواند کار خوبی تولید کند. نوشتن خلاق همواره در بطن زخمِ چیزی پدید می‌آید و شکل می‌گیرد. رولان بارت در کتاب شگفت‌انگیزش دربارهٔ عکاسی، یعنی اتاق روشن می‌نویسد یک تصویر نیرومند همیشه حاوی گونه‌ای پونکتوم است ـــ داده‌ای جزئی که مشت می‌زند، سوراخ می‌کند و بیننده را به‌شکلی رازآلود و نامترقبه زیر تأثیر قرار می‌دهد‌‌.