اشک ریختم؟ بله، با مرگ سیریوس، دامبلدور، هدویگ، مودی، دابی، فرد، لوپین و تانکس... 
این فصل هایی که با سرعت سپری شدن و روز هایی که با ماجرا های هری پاتر می‌گذشت شاید و شاید قلم بی نظیر خانم رولینگ و برگردان خانم اسلامیه آنچنان من رو با تک تک شخصیت های آشنا و دوست داشتنی همراه کرده بود که مرگ و فقدان هر کدوم در کنار هری و در داستان قلبم رو به درد می‌آورد. 
پند ها در داستان ها نهفته ست و این ماجرای پر ماجرا هم خالی از اندرز نیست؛ اما اونچه که جاودانه ست دنیاییه که هری پاتر در یازده سالگیش دوباره به اون پا گذاشت و در حالی که تنها هفده سال داشت به جنگ پایان داد. 
      

        دیدگاه، جلد سوم از مجموعه هری پاتر بیشتر از زندانی آزکابان راجع به دیدگاه بود. البته این جمله بدان معنا نیست که عنوان درست انتخاب نشده و یا زندانی آزکابان نقشی در داستان ندارد؛ بلکه بدین معناست که در کتاب سوم آنچه که بیش از هر چیزی اهمیت دارد دیدگاه است. 
بعد از اتمام کتاب، در آخرین نقطه از آخرین جمله از آخرین بند و خط کتاب آرزو کردم کاش تموم نمی‌شد! البته که همچنان پنج جنلد دیگر باقی ست، ولی این جلد برای من واقعا دوست داشتنی بود. 
      

        با کتابش بیشتر از فیلمش شاهکار بودنش ملموس می‌شه. خصوصا که داستان کتاب اول واقعا دیدگاه های بچه های یازده دوازده ساله رو نسبت به مسائل نشون می‌ده که اغلب خالی از ریزبینی های دنیای بزرگ تر هاست و با این وجود استعداد ها و توانایی ها نادیده گرفته نشده.