افسردگی طلسم شوم و کور کننده ای است:نمی‌توانی بیرون از آن را ببینی،نمی‌توانی امید یا عشق یا آمدن بهار را بعد از پایان زمستان ببینی.

تنها؛تنها در دنیایی پر از غریبه های بی رحم و مردمی با لبخند های موزیانه.

دو قشر هستن که وقتی با هم تنها می شن،می تونن ساعت های زیادی رو با حرف زدن بگذرونن:یکی دانشمند ها، و دیگری زن ها!