کتاب حاضر اثری است که به بررسی نقش لشکر ۱۷ علی ابن ابیطالب در دو نبرد سرنوشت‌ساز خیبر و بدر، از اواخر سال ۶۲ تا پایان سال ۶۳ می‌پردازد. این دو نبرد خونین که در مناطق استراتژیک هورالعظیم، جزایر مجنون و طلائیه به وقوع پیوست، با سطح عملیاتی بسیار شدید و وقایع شگفت‌انگیزی همراه بود که در تاریخ جنگ‌های معاصر بی‌نظیر است. شهید میثمی در توصیف این نبردها جمله‌ای به یادماندنی دارد: «هرکس در طلائیه ایستاد، اگر در کربلا هم بود، می‌ایستاد.» این جمله گویای عظمت و اهمیت این نبردها و روحیه‌ی فداکاری رزمندگان است.
هزاران شهید در این دو عملیات تقدیم انقلاب شدند و رزمندگان با جانفشانی‌های بی‌نظیر خود، صفحاتی زرین در تاریخ این مرز و بوم رقم زدند. بخشی از این رشادت‌ها و فداکاری‌ها در این کتاب به تصویر کشیده شده است. برای علاقه‌مندان به تاریخ معاصر ایران، به‌ویژه تاریخ جنگ و مقاومت، مطالعه‌ی این کتاب به شدت توصیه می‌شود. این اثر نه‌تنها روایتی از نبردهاست، بلکه گواهی است بر روحیه‌ی ایثار و مقاومت مردانی که برای دفاع از ارزش‌های انقلاب و میهن، جان خود را فدا کردند.
از جنبه‌ی فنی، کتاب وقایع جنگ را عمدتاً از طریق خاطرات رزمندگان و فرماندهان روایت می‌کند. با این حال، در مقایسه با آثار مشابه مانند کتاب‌های روایت ۲۷ آقای گلعلی بابایی، مکالمات بی‌سیم کمتری در این کتاب گنجانده شده است که این موضوع تا حدی به اثر لطمه زده و از شدت تاثیرگذاری آن کاسته است. همچنین، موقعیت‌های جغرافیایی عملیات به‌طور کامل و دقیق مصور نشده‌اند و کیفیت عکس‌های موجود نیز چندان مطلوب نیست. این ضعف باعث می‌شود خواننده در درک جغرافیای عملیات و مسیرهای حرکت نیروها دچار سردرگمی شود. به نظر می‌رسد اگر نویسندگان تلاش بیشتری در تهیه‌ی نقشه‌های دقیق و عکس‌های باکیفیت از مناطق عملیاتی می‌کردند، اثر حاضر از نظر بصری و اطلاعاتی بسیار غنی‌تر می‌شد.
یکی از نقاط قوت کتاب، پرداختن به شیوه‌ی فرماندهی و شهادت شهید زین‌الدین است. این بخش از کتاب به‌عنوان مرجعی برای شناخت این شهید والامقام است و خواننده را با بخشی از ابعاد شخصیتی و رشادت‌های این فرمانده بزرگ آشنا می‌سازد.
در پایان، یاد و خاطره‌ی همه‌ی شهدای والامقام، به‌ویژه شهیدان زین‌الدین، همت، زجاجی، مهدی و حمید باکری گرامی باد و سلام و رحمت بی‌پایان خداوند بر ایشان باد. صلوات.
