از هرتا مولر کتاب سرزمین گوجه‌های سبز رو دو بار در مقاطع مختلف زندگی خواندم و فکر می‌کنم آینه‌ی بخشی از زندگی من و بسیاری دیگر در جامعه‌ی ما بود. این جستارها هم همین‌طور هستند؛ ما رو بهتر با سازوکارهای حکومت‌های اینچنینی که زیر سایه‌شون زندگی می‌کنیم و نحوه برخورد جوامع مختلف با اون‌ها آشنا می‌کنند.
در جستار آخر مفهوم سکوت ارتباطی (که مطمئن نیستم ترجمه درستی باشه) برام جالب و تأمل برانگیز بود.
      

        جالب‌ترین بخش کتاب علاوه بر اصل داستان یا نمادها و شخصیت جالب امیلیا، نحوه‌ی روایت بود و نگاه غیر خنثی راوی، پرش‌های زمانی، واکنش اهالی آبادی و ارتباط وقایع با کافه و آبادی باهم بود.  توصیف‌های اول و آخر کتاب که در زمان حال روایت می شن رو چندبار خوندم و لذت بردم. کتاب ساده‌ای بود که در یک نشست تمام میشه.
      

        این کتاب آشغاله، کی گفته که می‌تونید این کتاب رو با این حجم از سانسور، ترجمه و چاپ کنید، اونم چه چاپی؟ چشم‌هام کور شد تا تموم بشه.اصلا موضوع یک خطی کتاب هم قابل گفتن نیست. واقعا مخاطب بازیچه است؟ که ترجمه بد رو با سانسور همه چیز و همه‌ی روابط آدم‌ها، بدیم یه چاپ بی کیفیتی هم بکنیم که بخاطر چشم درد بلکه بی خیال کتاب بشن.
      

        خیلی دوست دارم این نویسنده رو. چند سال پیش خونده بودم دوباره خوندمش  ایده ها و فکرهای درونیش خیلی بامزه‌اس.