در حقیقت با یه بار خوندن نمیتونم بگم کتاب رو خوندم ؛)
      

        گویی پا به پای  پسرک سفر میکنی ، همراه او غمگین می‌شوی ، دوستی با شموئیل تو را خوشحال می‌کند و همزمان نگران میشوی ، این قدرت نویسنده است که تو را به برهوت می‌برد و اجازه می‌دهد زندگی با خانواده یکی از فرماندهان آلمان 
نازی را از نزدیک لمس کنی .
چه کسی تعیین می‌کند کدام طرف حصار سیم خاردار باشی؟
بارانی و چکمه بپوشی یا این که لباس همیشگی‌ات پیژامه ای راه‌راه باشد؟