و آدمی‌زاد چه شگفت‌انگیز، چه بی‌همتا و چه یگانه است، مگر نه؟

و دور شد. انگار مشقی نیمه‌تمام. یا سیبی کال. یا عشقی بی‌قاف، بی شین، بی نقطه.

و هیچ چیز و هیچ چیز و قسم می‌خورم هیچ چیز، نه؛ هیچ چیز مثل فهمیدن مرا درهم نمی‌کوبد.

و هیچ‌کس نمی‌داند می‌رود یا باز می‌گردد