موضوعش جدید بود، خیلی وقته خوندمش ولی خیلی واقعیت خنده داریه که تو موقعیتای سخت زندگیم میگم اگه جای اون پسره تو بادام بودم و حسی نسبت به شرایطی که توشم نداشتم چه باحال میشد.
از اون کتاباییه که تو ذهن آدم میمونه.
بنظرم ارزش یه بار خوندنو داره.
      

        هرموقع کسی ازم میپرسه بهترین کتابی که خوندی چیه اولین کتابی که زیر سه ثانیه میاد به ذهنم همینه.
حقیقتا خیلی قشنگ بود.
هیچوقت با یه کتاب اینقدر هیجان زده نشده بودم، اینقدر استرس نکشیده بودم.
اونقدری توصیفات جالبی داشت که وقتی اسم کره شمالی میاد تصویرایی که ازش دارم همه مربوط به همین فضایی ان که موقع خوندن این کتاب تو سرم تصور میکردم. 
یادمه اولین باری که خوندمش و به صفحه آخر رسیدم تا یه هفته ناراحت بودم، یه کلام...خیلی خوبه!
      

        چهار بار این کتاب رو خوندم و هر بار چیز جدیدی ازش فهمیدم.
خیلی کتاب نمادینیه و همین باعث میشه بتونم مفاهیم جدیدیو ازش یاد بگیرم.
شازده کوچولو کسیه که فراتر از ادمها میفهمه، یه سری موانعی که ما برای خودمون ساختیم رو حتی نمیتونه درک کنه، از دید من نماد یه شخصیت کاملا احساسیه، برای همین ادمها از نظرش عجیبن، آدمهایی که همه چییز رو با منطقشون قضاوت می کنن عجیبن، آدمهایی مثل کسایی که داخل سیارات مختلف دید، کسایی که تمام عمرشون درحال انجام دادن یک کار واحد بودن، بدون هدف خاصی، بدون اینکه حتی خودشون هم هدف خودشون رو بدونن، آدمهایی که یادشون رفته نسبت به کسی که اهلیش کردن مسئولن.
از دید انتوان، شازده کوچولو آسیب پذیر بود، شاید هم بود واقعا. کسی که اینقدر احساسیه احتمالا توی زمین(جایی که پر از همین آدمهای عجیبه) آسیب میبینه.