جرم اندیشیدن مرگ را در پی ندارد. جرم اندیشیدن خود مرگ است.

حس می کرد که در جنگلی در اعماق دریا سرگردان است؛در دنیایی شرور که خودش هیولایش است گم شده است.

تاوان مثل دیگی پر از طلا در انتهای رنگین کمانی است که هیچ وقت کسی آن را نمی یابد.