تصمیم گرفتم که از این به بعد مطالعات پراکنده‌ی خودم رو انسجام بدم.
یک ژانر ثابت مرتبط با رشته‌ دانشگاهم انتخاب کردم و دو سه‌تا هم ژانر متغیر که حالا بسته به نیاز، علاقه یا حس و حال، مطالعه‌شون می‌کنم.
فکر می‌کنم موازی‌کاری یکی دوتا کتاب با هم به کمیت مطالعه سرعت ببخشه و البته باید حواسم به کیفیت مطالعه هم باشه.
به هر حال این تصمیم رو با کتاب تقلا، به عمل رسوندم و فعلا کتابهای متغیرم رو تو اوقات مرده‌م مطالعه می‌کنم.
بعدا تجربه‌م رو توی این تصمیم و این‌که کیفیت و کمیت تو این نحوه‌ مطالعه چطور هست رو به اشتراک خواهم گذاشت :)
      

        این ‌کتاب منی رو که مدتها بود نمی‌تونستم کتاب بخونم و تمرکزی نداشتم رو پابند خودش کرد طوری که برخلاف تصورم خیلی زود خوندم و تمومش کردم! ضمن این‌که هم با شخصیت اصلی و هم با ناستنکا همذات‌پنداری می‌کردم و انگار آینه‌ای بودن که من خودم رو در اون‌ها تماشا می‌‌کردم.
اگه اونجاهایی که متن گاهی مصنوع و متکلف می‌شد و فهم نوشته‌ها سخت می‌شد رو نادیده بگیریم، به‌شدت کتاب خوب و لطیفی بود و خواننده رو به دلیل این‌که حس کنجکاوی‌ش رو تحریک می‌کرد با خودش همراه می‌کرد.
من حیث المجموع ارزش دو سه بار خوندن رو داره و خودم هم تصمیم دارم روزی دوباره بخونمش :)