homayou say

homayou say

@gloryhom

0 دنبال شده

0 دنبال کننده

باشگاه‌ها

این کاربر هنوز عضو باشگاهی نیست.

چالش‌ها

این کاربر هنوز در چالشی شرکت نکرده است.

لیست‌ها

این کاربر هنوز لیستی ایجاد نکرده است.

بریده‌های کتاب

این کاربر هنوز بریده کتابی ننوشته است.

فعالیت‌ها

homayou say پسندید.

9

homayou say پسندید.
          رمان زبان گل‌ها نوشته‌ی ونسا دیفن‌باخ در مورد دختری به نام ویکتوریا است که در یک خانه گروهی (پرورشگاه) زندگی می‌کند. داستان از تولد ۱۸ سالگی او شروع می شود. تولدی که تاریخ صوری دارد و تاریخ تولد واقعی او مشخص نیست. به ویکتوریا مبلغی پول و مدت محدودی زندگی رایگان در یک پانسیون داده می‌شود تا زندگی مستقل خودش را شروع کند. ویکتوریا با هم خانه‌هایش با  دادن گل خداحافظی می‌کند و با گل‌ها پیام خودش را به آنها می دهد. ویکتوریا با زبان گلها که در دوره‌ی ویکتوریا استفاده می شده آشناست و این سوال مطرح می شود که چطور یک دختر بی سرپرست به چنین زبانی دست یافته؟
داستان با رفت و برگشت به گذشته و حال ویکتوریا کم کم رازهای زندگی رو را برای ما فاش می کند و ما با زخم‌ها و درد‌هایی که از ویکتوریا دختری نجوش و دل ناپذیر ساخته آشنا می‌کند.
این داستان، داستان عاشقانه‌ای از جنس دختر بودن، همسر بودن و مادر بودن است.
نثر کتاب روان است و ترجمه قابل فهمی دارد اما می‌توانست کمی غیررسمی تر باشد.
این کتاب را خانم فیروزه مهرزاد ترجمه کرده است و نشر آموت آن را چاپ کرده است.
        

14

homayou say پسندید.

8

homayou say پسندید.
          
یک کتاب روانشناسی هست. ولی نویسنده به هیچ عنوان تحصیلات روانشناسی نداره و فقط بر اساس جلسات مشاوره که میرفته این کتابو نوشته.
اوایل کتاب مکالمات فرد با روانپزشکش در جلسات مشاوره رو شرح داده بود. این قسمت ‌ها خوب بودن و گاهی باعث می‌شد فکر کنم که آیا من این مشکلو دارم یا نه و یا میتونستم بعضی از رفتار‌های فرد رو درون  خودم پیدا کنم. حتی به این فکر افتادم تا به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنم. چون به نظرم میتونه با توجه به چیزایی که باهاش درگیر هستم، کمک کننده باشه. 
قسمت دوم کتاب صحبتای نویسنده بود. یهو مکالمات تموم شدن و من فقط با یه سری موضوعاتی که تو ذهن نویسنده می‌گذشت روبه‌رو می‌شدم و راستش فقط دلم میخواست تموم بشه. چون برام آموزنده و جالب نبود.
فکر میکنم از اون دست کتاب‌هاست که می‌تونه یه نوع احساس همدردی درون آدم ایجاد کنه  و باعث بشه آدم با خودش فکر کنه که " آره من تنها فردی  نیستم که  این مشکل رو داره."  و  به نظرم اینطور نبود که بخواد اطلاعاتی در حیطه روانشناسی بهمون اضافه کنه و یا راه‌حل هایی رو ارائه کنه. 

        

16