سخت خوان بود. وقتی به آخر کتاب نزدیک تر میشدم، یک مقدار این روند بهتر شد. تکه هایی از متون که اول هر فصل کتاب آورده شده بود، جالب بود.
      

        کتاب رو به صورت صوتی از طاقچه گوش کردم. موسیقی متن به قدری بلند بود که گاهی شعر خوانی در بینش گم میشد. اولین تجربه خواندن از آقای سیار و علاقه به خواندن بیشتر ازش...
      

        حسین صفا از معدود شاعران امروزیست که شعرهایش در حافظه ام حک می‌شود؛ شاید تاثیر همکاری با محسن چاووشی است، شاید هم قدرت قلم خودش...
هر چه که هست تلخ یا شیرین، اشعارش دلنشین است.
این دست بی صدا، از آن دست شعرهای حافظه پسند زیاد داشت.
      

        املای نانوشته غلط ندارد...
بدون افتادن در دل مشکلات و داشتن اندیشه ای برای انجام اون، کاری از پیش نمیبریم.