یوسف نوک‌مداد را با زبان تر کرد :(( با برداشتن سنگ اول خرابی سد شروع می‌شود ؛ پشت هر خشونت ٬ چهره‌ی زشت خشونتی بزرگتر پنهان شده ؛ ادامه‌ی این دور باطل باعث می‌شود تا آسیابهای قدرت با خون به راه بیفتد .

مثل یک کاغذ مچاله شده، توی سطل زباله جا موندم واژه‌ها رو تنم قدم که زدن خط به خط شکستنو خوندم توو یه لحظه توو یه شب زخمی، آخر از سطل غم‌زده میرم میرم از این سکوت سرد و تلخ، انتقام صدامو می‌گیرم

انقدر تیکه‌گاه من بودی که نباشی مثِ یه آواره‌م من سر انتخاب تو یک عمر به خودم احترام می‌ذارم