این تک نگاری ها برای کسانی که حال ندارند، کتاب بخوانند، موثر است. تمام خاطرات این کتاب چندخطی هستند و  در یک صفحه. خاطراتِ جدا جدا که بعضی هایشان حتی تک خطی هستند. خودم در مترو از فاصله ی ایستگاه فردوسی تا آزادی کتاب را تمام کردم. یعنی یک ربع تا بیست دقیقه زمان می‌برد خواندنش. کتاب خوبی راجع به شهید مسعود آخوندی از انتشارات شهيد کاظمی. یک نمونه از خاطرات👇👇

✂️ پسر بود، دیگر نمی‌خواستم بگذارم که به جبهه برود. خانه را فروختیم و پولش را به حسابش ریختم تا هوای جبهه از سرش برود. وقتی رفت جبهه یک چک سفید امضاء با یک نامه گذاشت که در آن نوشته بود: «نمی‌خواستم بعد از من برای برداشت پول‌ها دچار مشکل شوید».

#معرفی_کتاب
#کتاب_تک_پسر
#شهید_مسعود_آخوندی
#نشر_شهید_کاظمی 

        

          داستان نوجوان نیمه خیالی در مورد گوشی ها و فضای مجازی و تحت سلطه دراوردن انسانها
        

          یکی از بهترین‌ها در ادبیات ضد جنگ است و نقطه مقابل آثاری قرار می‌گیرد که با حس وطن‌پرستی و رسالت‌های بشری در پی توجیه و صورت‌بندی فلسفه جنگ در جهان هستند.
روایت کتاب داستان حضور خودنوشت چند دانش‌آموز است که با تهییج احساسات وطن‌پرستانه راهی جبهه‌های غربی آلمان شدند و با فرانسه و انگلیس و در نهایت امریکا در حال جنگ هستند.
روایت کتاب، مستقیم، تند و تیز،‌ ساده، اخلاقی و بدور از نمادسازی‌هاست.
نویسنده به خوبی نشان داده است این جنگ که با حس وطن‌پرستی به آن‌ دعوت شده‌اند در بازه‌ زمانی‌های گوناگون برای هرکدام، روحیه انسانی، زیست‌پذیری شهری، باور به آینده و امید را در آنان می‌کشد و افرادی که تربیت می‌کند به شکل طبیعی امکان حضور در شهر و آینده را نخواهند داشت؛ آنان یاد گرفته‌اند که دزدی کنند، سر همدیگر کلاه بگذارند، منفعت خود را ولو در موقعیت‌های نه چندان خطر‌ناک، در هر صورتی به منافع دیگران ترجیح بدهند. هرچند همه این احساسات خلاف آن‌چیزی باشد که بر اساسش تعلیم یافته‌اند و به جبهه فراخوانده و به پایداری تشویق شده‌اند. 
تصاویر ممتاز موجود در کتاب همگی صحنه‌های تلخ و صورت حیوانی و جنون‌آسای جنگ است؛ قتل‌عام، قطع شدن دست و پا، دزدی در سنگر‌ها، بریدن از خانواده، بدرفتاری  و انتقام از اسرا. طبیعی است که این جنگ قهرمانی ندارد یا اگر دارد اربابان جنگ‌افروز، کارخانه‌های اسلحه‌سازی، بنگاه‌های مالی و بانک‌های بزرگ وام‌دهنده به دولت‌ها و در نهایت کارخانه‌های مواد غذایی هستند که مواد فاسد شده خودشان را به سربازان بی‌چاره حاضر در جبهه قالب می‌کنند!
خواندن این کتاب نشان می‌دهد که باید چیزی در بین باشد که به زندگی انسان معنا دهد، به تلاشش صورت انسانی بدهد؛ چیزی که فریبنده نباشد و با دیدن واقعیت سراب آن در هم نشکند!
در این کتاب معلمان، کشیش‌ها، خانواده‌ها و روزنامه‌ها همه عناصری هستند که سیرت انسانی را میرانده و اسباب‌بازی‌هایی برای آدم‌کشی به جا نهاده‌اند.
پیشنهاد من این است که بعد از این کتاب حتما سری به دیالوگ‌های ماندگار شهید آوینی در روایت فتح بزنید! آن‌جا صورت دیگری از جنگ به نمایش گذاشته می‌شود؛ قهرمان این دیگر روایت، توپ و تانک و هواپیما و قدرت تسلیحات و مانور قتل‌عام انسانیت نیست بلکه تلاشی برای نشان‌ دادن تحول جنگجویان در این کارزار بر اساس یک جهان‌بینی دیگر است.
بسته به اینکه جنگ را از کدام طرف روایت کنیم قهرمانانش گوناگون و صورت شکست و پیروزی آن نیز عوض خواهد شد.
        

          بسیار فنی و خوب نوشته شده. ولی یه مقدار صحنه‌های آروتیک داره. برای نوجوان مناسب نیست.
        

          بسیار فنی و خوب نوشته شده. ولی یه مقدار صحنه‌های آروتیک داره. برای نوجوان مناسب نیست.
        

          در شرایط بحرانی و ناراحت‌کننده (مثل جنگ، زلزله و...) چه کار میشود کرد؟ جز ناراحتی و نگرانی، کاری هست که بشود انجام داد؟ کاری هرچند کوچک، اما امیدوارکننده؟
کتاب درباره اثر همین کارهای کوچک روی اجتماع است.
        

          وقتی غریبه به شهر می‌آید و به مردم میگوید حاضر است رویاهایشان را در ازای یک فنجان سکه طلا بخرد، همه برای فروش رویاهایشان صف می‌کشند... البته به جز جودی! دخترکوچولویی که حاضر نیست رویایش را بفروشد...
        

          ایده خیلی خوبی دارد، اما نثر و تصویرگری کتاب متوسط است. میشد خیلی بهتر باشد. به هر حال در این قحطی کتابهای خوب تالیفی، پیشنهادش میکنم.
        

          به همه توصیه میکنم این کتاب را بخوانند. مناسب برای از ده سال تا 100 سال!
        

          { با جزئیات دیدن رو کسی یاد ما نداده. }

ماجرای معلمی که برای خدمت، به یک روستا اعزام می‌شود. در این روستا رسمی وجود دارد که برای نزول باران، از بین جوانان یک نفر را به طریقی قربانی می‌کنند.
کتابی به‌شدت کند، پُرگو، لاغر، با شخصیت‌پردازی‌های ضعیف و از همه بدتر، یک پلات که در حد ایدهٔ اولیه باقی مانده است.
مخاطب تا پنج صفحهٔ پایانی باید خودش را به زور بکِشاند تا همراه داستان شود.
این داستان در بهترین حالت تبدیل به یک داستان کوتاه دوهزار کلمه‌ای می‌شد نه رمانی پنجاه‌هزار کلمه‌ای. واقعا در تکب مانده‌ام از آقای مجید قیصری عزیز. نویسنده برای عمر مخاطب باید ارزش قائل باشد.
کتاب یک نکتهٔ ارزشمند دارد و آن‌ هم نمادین بودن داستان در پوشش نمایان کردن خرافات است.

بخوانیمش؟ من پیشنهاد نمی‌کنم. اما مسأله این است که مجید قیصری و جهان‌بینی‌اش برای من مهم و دوست‌داشتنی است. برای همین کتاب بعدی‌اش را هم با اشتیاق خواهم خرید.
        

          به صورت جنگی طور کتاب هومان رو تمام کردم تا ببینم این رمان فانتزی ایرانی چطور تمام می شود.
نمی خواهم لم بدم و فقط نقد کنم که این ایراد رو داشت و آن اشکال رو. نوشتن و خلق یک دنیای خیالی کار سختی است و همین که جناب نویسنده دست به قلم شده و اقدام کرده به نگارش این کتاب، آفرین داره.
مخصوصا این که به اسطوره های ایرانی فکر کرده بود و مشخصا رد پای اسطوره ها و نام های ایرانی و فضاهای داخلی  و وطنی در کتاب معلوم بود. اما باید از اشکالات هم نوشت تا شاید دیده بشه، رفع بشه و کیفیت آثار این سبکی بالا بره. مهمترین نقطه ضعف کتاب این بود که نویسنده تصمیم داشت چند بحث تمدنی  و جنگ خیر و شر و رابطه انسان و اهریمن و....را در یک کتاب بگنجاند. این همه محتوا در یک کتاب 170 صفحه ای جا نمی شود و بالاخره از دیالوگها یا روایت سریع کتاب بیرون می زند و حالت مصنوعی و شعاری پیدا می کنه.
جزییات داستان زیاد بود و بعضا گیج کننده. شخصیت ها متعدد بود. وقتی خواننده قرار است یک دنیای خیالی را تصور کنه باید این امکان رو داشته باشه که در شفاف ترین حالت ممکن این کار را بکند. ولی وقتی آدم ها و دیالوگها و تعقیب و گریز و موجودات خیالی تمام کتاب را اشغال می کنه فرصت به عمق بخشی به فضا نمی رسه. شخصیت هومان هم خیلی فعال و کنش گر نبود و به کمک امداد های غیبی خیلی از چالش ها را پشت سر گذاشت و در چالش آخر نقش مهم و کنشگری داشت.در مورد تصویر گری هم حرفی نزنم که افتضاح بود.شما در نظر بگیرد این کتاب تصویر گر ندارد. چون یک عکس را چند تکه کرده و در قسمتهای مختلف استفاده کردند.
کتاب مناسب12 سال به بالاست.