بهترین کتابی بود که در زمینه خلاقیت خوندم
قبلا روانشناسی خلاقیت و چنتا کتاب دیگه خونده بودم
این کتاب هم مطالب فوق العاده ای داشت و هم ترجمه روون بشدت پیشنهاد میشه👌🏻🧠
          

            نزدیک به ۸ سالی است که خریدمش.
همان سالها که تازه اسمش سر زبان‌ها افتاده بود.
اما به دلیل #مشخصی دست و دلم نمی‌رفت بخوانمش.
حسابی میان کتابهای کتابخانه جا خوش کرده بود. 
هر بار دستم را میان کتابهای خوانده نشده می‌چرخاندم چشم بسته از آن رد می‌شدم.
اما اینبار دیگر نشد.
یک هفته پیش را می‌گویم.
بالاخره خواندمش.
پشت کتاب نوشتم: ای کاش زودتر می‌خواندم‌ش.

اما حالا که فکر می‌کنم می‌بینم؛ نه!
بهترین زمان برای خواندنش همین امروز بود.
همین امروز که نسبت به ۸ سال پیش نگاهم به خیلی چیزها تغییر کرده است‌.
پر چانگی نکنم.
بخوانیدش.
خیلی به کار امروزمان می‌آید.
          

            کتابی نسبتا ضعیف در مورد یک شخصیت بی نظیر و گمنام از تاریخ دفاع مقدس!
صرفا تعدادی خاطره و روایت از زندگی شهید علی عاشمی نابغه جنگ و سردار هور، در این کتاب کنار هم جمع شده است. خاطراتی که برخی قدرت تبدیل به یک رمان دارند!
اگر محتواهای خاطرات انقدر جذاب و ارزشمند نبود، قطعا به یک ستاره اکتفا میکردم!
          

            با توجه به قیمت خیلی بالای کتاب، امیدوار بودم یک کتاب ماندگار (در مایه‌های ارباب حلقه‌ها) به کتابخانه‌ام اضافه کرده باشم، ولی این طور نبود. نه ادبیاتش به قوت شاهکارهای ادبیات فانتزی بود، نه تخیل داستانی‌اش از پس هیجان فانتزی جهان‌های چندگانه برآمده بود.
یک نکته جالب در کتاب وجود داشت، و آن هم ترجمه دیالوگ‌ها به صورت ترکیبی از محاوره و معیار بود. در ابتدای خواندن کتاب، این موضوع ما را اذیت میکرد، چون عادت داریم به این که متن اصلی با زبان معیار و متن گفتگوها با زبان محاوره روایت شود. ولی بعد به آن عادت میکنی و اتفاقا به نظرم شیوه جالب‌تری‌ست از گفتگوهای تمام-محاوره. به این صورت که در ذهنت آن را محاوره‌ای میخوانی، ولی درواقع فقط چند کلمه‌ی محاوره‌ای در جمله وجود دارد. به نظرم این کار، ایده ویراستار کتاب (مژگان کلهر) بوده باشد.
مثالی از این موضوع: «به تو قول می‌دم، هیچ جمله‌ای را که اسم تو توش باشد، به زبان نیارم.» یا «می‌دانستم اهل چاقوکشی نیستی. چاقوم را پس بده تو که نمی‌تونی از آن استفاده کنی.»