این سفرنامه یکی از بهترین سفرنامه‌های حج هست..
قلم روان نویسنده،مخاطب رو راحت همراه می‌کنه..
به نظرم بهترین وقت خوندنش همین ایام ذی الحجه‌س
که دوستان از سرزمین وحی استوری میذارن و دل‌های ما هوایی میشه..
          

            حال و هوای همان آدم های صادق از جنگ برگشته و  معلم های پرورشی های دلسوز ما دهه شصتی ها، ترکیب شده با سفرنامه حج!
.
 قدیمی و برای سال ۷۲ است و چقدر خوشحالم که الان قرار است بروم حج و نه آن سال ها! چیزی که از وضعیت بهداشتی گفته می شود اسفناک است و الان شنیده ها حاکی است از این که وضعیت بهداشتی خیلی بهتر شده. 
.

چند جا متن کتاب خیلی دلنشین بود مثلاً صفحه ۸۷ قسمت «پا به پای هاجر» 
در مجموع برای کسانی که می خواهند بروند حج، خواندش توصیه می شود.
          

            نظر آقای خامنه ای: بی‌شک این یکی از بهترین سفرنامه‌های حج است که من خوانده‌ام. اگر نگویم بهترین؛ لطیف، پرنکته، ژرف‌نگر، با روح، موعظه‌آمیز، ‌گویا و همراه با هنرمندی‌های ادیبانه؛ از قبیل زیبایی قلم، همراهی طنز، اشتمال بر تصویر آمیختگی به خیال؛ و... خلاصه این‌که، نوشته زیبا و شیرینی است.
          

            بعضی کتاب‌ها را وقتی می‌خوانی، می‌شنوی.
انگار راوی دارد کتاب را برایت می‌خواند. 
اما بعضی کتاب‌ها را وقتی می‌خوانی، می‌بینی!
یار کجاست این‌گونه است. نویسنده تصویرگری کرده.
با کلمه‌ها و جمله‌ها نقاشی کشیده. آن هم نه نقاشی مرده؛ نقاشی‌هایی که حس دارد، بو دارد، مزه دارد، صدا دارد...
یار کجاست را باید چشید.