با گذشت زمان، در پی رشد اجتماعی و تحولات ژنتیکی، انسان وجدان خود را در رنگ خون و شوری اشک محصور کرد. اما گویا این هم کافی نبود، پس چشم‌ها را به نوعی آئینه رو به درون تبدیل کرد، حاصل آن شد که چشم‌ها، آن‌چه را سعی در انکارش داریم، بی‌پروا برملا می‌کنند.