سخن در مورد این کتاب بسیار است. چند روز است که خواندنش را تمام کردم؛ ولی نتوانستم یادداشتی درباره آن بنویسم. شخصیت ها در مغزم رها هستند و خود را پر رنگ تر از هنگام خواندن کتاب نشان می‌دهند.
«سمفونی مردگان» کتابی بی نهایت تکان دهنده و تأثیرگذار است که وقایع زندگی را به زیباترین و در عین حال دارک ترین حالت بیان می‌کند.
          

            وقتی شروع به خواندن کردم، متوجه جذابیت بیش از حد میکروفیکشن ها شدم؛ با لذت فراوان آنها را بلعیده و در پس ذهنم ذخیره کردم.
شاید در نگاه اول داستانک ها بسیار ساده باشند و حتی بعضی از آنها در حد چند خط باشند، اما تأثیری که در  منِ مخاطب داشت فراتر از چند خط یا نیم صفحه است.
پیشنهاد خواندنش را به همه دارم.
          

            درود⚘️
از بهترین رمان هایی که خوندم👌
بهتره بگم زندگیش کردم...!
چقدررر قلم یه نویسنده میتونه جذاب و گیرا باشه... 
چقدر دیالوگ ها، تامل برانگیزن و حرف واسه گفتن دارن، مثلا اونجایی که میگه «عادت کرده‌ایم هر روز دوش بگیریم، اما یادمان می‌رود که ذهنمان هم به دوش نیاز دارد. گاهی با یک غزل حافظ می‌توان دوش ذهنی گرفت و خوابید. 
یک شعر از فروغ، تکه‌ای از بیهقی، صفحه‌ای از مزامیر، عبارتی از گراهام گرین، جمله‌ای از شکسپیر، خطی از نیما... ولی غافلیم!»
یا اونجایی که آیدینو میبرن دکتر و علائمشو میگن: توی سرش بازار مسگرهاست، توی دلش رخت میشورند و.....چقدر با آیدین همذات‌پنداری کردم! :)
یا اونجایی که میگه:وقتی آدم یک نفر را دوست داشته باشد، بیشتر تنهاست. چون نمی‌تواند به هیچکس جز به همان آدم بگوید چه احساسی دارد و اگر آن آدم کسی باشد که تو را به سکوت تشویق می‌کند، تنهایی تو کامل می‌شود.
و کلی دیالوگ خفن دیگه، که با خوندن این کتاب، میتونین به روح تون هدیه بدین !