《 کاری کن تو رو دست کم بگیرن. کاری کن تو رو نادیده بگیرن تا زمانی که خودت بخوای دیده بشی 》

من مدت زیادی از عمرم را صرف این باور کردم که هیچ چیز هیچوقت واقعیت ندارد. تمام دوستی ها دروغین و تمام محبت ها حساب شده هستند.

مادرم می‌گفت:《نوری رو پیدا کن که روشنایی فانوست باشه. اون رو دو دستی بچسب؛ حتی زمانی که تاریکی احاطه‌ت کرده. حتی شدید ترین باد ها هم نمی‌تونن شعله‌ش رو خاموش کنن》

کسی که به راستی آقامنش باشد حتی اگر تمام هستی خود را ببازد نباید پریشانی در خود ظاهر سازد. قدر پول باید به اندازه‌اینزد یک جنتلمن ناچیز باشد که نبودش نتواند آرامش او را برهم بزند. البته شرط نجابتِ حقیقی این است که اصلاً متوجه این لجنی که دور میز می‌جوشد و اوباشی که در آن لجن پول می‌جویند نشوی!

اگر زندگی‌تان به اندازه ی کافی طولانی باشد، خواندن صورت مردم را هم یاد خواهید گرفت. آن‌ها برایتان شبیه کتابی باز می‌شوند که زیر برخی خطاهایشان خط کشیده شده است و چیزهایی را هم بین خطوطشان پنهان کرده‌اند.