باتوجه به كم تجربگی‌ام، اگر كتاب‌هايم را از من بگيرند، كاملا نابود می‌شوم. تا اين حد به چيزهايى كه در كتاب‌ها نوشته شده‌اند وابسته هستم. كتابى مى‌خوانم و كاملا شيفته‌اش می‌شوم: به آن اعتماد می‌كنم، شبيه‌اش می‌شوم، با آن همدردى می‌كنم و می‌كوشم به بخشى از زندگی‌ام تبديلش كنم؛ سپس كتاب ديگرى می‌خوانم و بلافاصله جذب آن يكی می‌‌شوم. تنها استعداد واقعی من اين است كه فریب‌کارانه تجربه یکی‌ دیگر را بدزدم و آن را به گونه‌ای بازآفرینی کنم که انگار تجربه‌ی خودم بوده‌. اما درواقع، این فریب‌کاری همان‌قدر که ناخوشایند است، جعلی و ساختگی هم هست. واقعا نمی‌دانم منِ حقیقی کدام است. وقتی دیگر کتابی برای خواندن وجود نداشته باشد یا اگر نتوانم الگوی دیگری برای تقلید پیدا کنم، آن‌گاه چه خواهم کرد؟